Kościół parafialny pw. Matki Boskiej Szkaplerznej i św. Andrzeja Boboli. Budowę rozpoczął w 1936 r. ks. Kazimierz Mackiewicz - miejscowy proboszcz oraz parafianie. Wcześniej funkcje kultowe pełniła tymczasowo kaplica drewniana. Parafia została utworzona w 1927 r. przez bpa Adolfa Szelążka z parafii Kowel.
W 1938 r. liczyła 1410 wiernych i należały do niej następujące miejscowości: Zasmyki, Batyń, Białaszów, Gruszówka, Jagodno, Janówka (Skobajewo), Lublatyn, Peresieka (dwór), Piórkowicze, Radomie, Rokitnica, Stanisławówka, Stefanówka, Tahaczyn, Woronna.
W latach 1943-1944 Zasmyki były jedną z największych baz samoobrony ludności polskiej na Wołyniu, miejscem koncentracji i bohaterskich walk żołnierzy 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej z banderowcami i Niemcami.
Ostatnim proboszczem był ks. Michał Żukowski, kapelan AK, misjonarz Podola; ur. w 1899 r., wyśw. w 1923 r., zm. w 1983 r.
Kościół, który do końca nie był wykończony (bez wieży), został zburzony w 1956 r. przez miejscowe władze.
Obecnie w tym miejscu miejscowa ludność ukraińska oraz władze wybudowały w 1992 r. niewielką drewnianą kapliczkę. Staraniem Środowiska Żołnierzy 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK, Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, byłych Wołyniaków i miejscowych władz w Łucku i Kowlu, w 1992 r. cmentarz został odrestaurowany i ogrodzony. We wrześniu (1992 r.) miały na nim miejsce doniosłe uroczystości poświęcenia cmentarza, kapliczki i odrestaurowanej kwatery żołnierzy 27 Wołyńskiej Dywizji AK z udziałem najwyższych władz Rzeczypospolitej i Ukrainy.
Wołyń - przegląd
Z zamglonej ... przeszłości
Organizacje polonijne na Wołyniu
Miejsca szczególne na Wołyniu
głosuj na stronę klikając na
herb Wołynia
