Z dalekiej przeszłości Radochówki wiado­mo tylko tyle, że w 1577 r. była ona dziedzict­wem Jarefieja Hojskiego. Ta autochtoniczna rodzina najprawdopodobniej wcześnie wymar­ła, nie dochodząc do jakichkolwiek godności ani większego majątku, gdyż na jej temat nie ma później żadnych informacji. Nie wiadomo też, jakie były losy Radochówki aż do XIX w., kiedy znalazła się ona w posiadaniu Nowowiej­skich h. Jastrzębiec. Rodzina ta od XV w. osiadła była w Łomżyńskiem, ale jedna jej ga­łąź w XVIII w. przeniosła się na Wołyń, głów­nie w okolice Równego i założyła tam kilka no­wych siedzib. Najwybitniejszym przedstawi­cielem linii wołyńskiej był Konstanty Nowo­wiejski, generał major wojsk koronnych (1759), starosta bracławski, poseł i elektor kró­la Stanisława Augusta, żonaty z ks. Franciszką Czetwertyńską. W pierwszej połowie XIX w. Radochówka należała do Janusza Nowowiej­skiego, po którym dziedziczył jego syn Stanis­ław. Dalsze losy tej majętności nie są znane.

Największą i najpiękniejszą rezydencją No­wowiejskich w ziemi rówieńskiej były Humienniki. Dwór w Radochówce prezentował się znacznie skromniej. Znany też jest tylko z litografii H. Peyera z połowy XIX w. Wed­ług owej ryciny był to budynek parterowy, prawdopodobnie dziewięcioosiowy o wyso­kim, gładkim dachu czterospadowym, pobitym z pewnością gontami. Ożywiały go dwa wąskie okna oświetlające zapewne niewielkie pokoiki, umieszczone w więźbie. Od strony podjazdu głównym akcentem elewacji był pozorny ryzalit, ujęty w narożach kolumienkami. Ryzalit ten zamykał trójkątny szczyt, tworzący facjatkę przebitą trzema oknami.

Po lewej stronie domu mieszkalnego naryso­wał Peyer jeszcze drugi rozległy budynek, także parterowy, nakryty gładkim dachem czterospa­dowym, pełniący prawdopodobnie funkcje gos­podarcze. Wydaje się, że głównym powodem „uwiecznienia” tej skromnej siedziby szlacheckiej była nie jej architektura, lecz usytuowanie dworu na cyplu oblanym wodami rzeki Stubły czy też jej bezimiennego dopływu. Zabudowania dwors­kie otaczał ogród o zróżnicowanym i wspania­le rozrośniętym drzewostanie. Właśnie położe­nie, naturalnie i pięknie rozplanowany ogród sprawiły, że Radochówka należała do dworów o uroku szczególnym. Nie można wykluczyć, że park był dziełem Miklera, który w okolicy Równego założył tyle innych ogrodów.

źródło: Roman Aftanazy "Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej", Tom 5, Województwo wołyńskie", 1994, str. 391-392.