Maria Bonkowicz-Sittauer (1896-1986)

Maria Bonkowicz-Sittauer z d. Dobiecka, ur. 1896 r. we Lwowie. W 1920 r. po wyjściu za mąż za Jerzego, wyjechała do Równego, gdzie została instruktorką w gospodzie żołnierskiej. Jednocześnie prowadziła bibliotekę i organizowała teatr żołnierski.

W 1922 r. po wyjeździe do Warszawy, współpracowała z mężem w organizowa­niu Związku Osadników Wojskowych. Pisała artykuły i nowele do „Osadnika” później „Rolnika i Zagrody". Miesiące letnie spędzała na osadzie Hallerówka k/Tynnego, gdzie   brała czynny udział w zagospodarowaniu osady. W okresie pracy męża w administra­cji państwowej na Wołyniu, Maria zbierała i opracowywała materiały dotyczące pracy oświatowej kobiet polskich na Wołyniu w okresie zaborów. Organizowała i przez kilka lat prowadziła Związek Kobiet oraz Hufce Przysposo­bienia Kobiet do obrony kraju. Od 1930 r. związała się ściśle z harcerstwem i brała czynny udział w Związku Pracy Obywatelskiej Kobiet (członek Zarządu, kierownik Wydziału Finansowego i v-ce przewodnicząca).

W Dubnie była członkinią Izby Rolniczej i radną Miejskiej Rady Narodowej. W latach 1937-39 była komendantką Chorągwi Harcerek na Wołyniu z siedzibą w Równem. Do grudnia 1939 r. mieszkała z córkami w Tynnem. W   obliczu ciągłego zagroże­nia (po dokonaniu kradzieży i dewastacji mienia), zdecydowała się (19 grudnia) wy­jechać z rodziną do Lwowa, gdzie przebywała do maja 1944 r. Po wojnie mieszkała w Mszanie Dolnej, Sopocie, Elblągu i Warszawie. Przez wiele lat czynnie działała w harcerstwie. Zmarła w 1986 r. w Warszawie. Została pochowana razem z mężem na Powązkach Wojskowych, w kwaterze F III 012.